Elke crisis begint met beeldvorming en het netwerk in kaart brengen. We zetten experts op de juiste plek in de crisisorganisatie. En we willen inzichtelijk krijgen wat de verwachtingen zijn van alle stakeholders.
Maar als deze aanpak zo goed werkt voor crisis, waarom slaan we dit dan soms over bij het komen tot een aanpak om iedereen voor te bereiden op crisis?
Een goed programma om alle medewerkers in de verschillende crisisteams paraat te krijgen, begint met een diagnose. Hoe staan we ervoor? Hoe ziet onze planvorming in de volle breedte eruit? Wie zijn de sleutelspelers en wat willen zij? En hoe ziet de organisatie in het algemeen er op dit moment uit?
Eisenhower had gelijk toen hij zei ‘Plans are worthless, but planning is everything’. Ook in de koude fase gaat dit op. Om goed voorbereid te zijn op crisis zijn cultuur en mindset veel belangrijker dan uitgebreide plannen. Het proces van ‘planning’ zorgt dat de juiste gesprekken plaatsvinden, dat we elkaars verwachtingen kennen en een gedeelde visie hebben. Daar gaat het uiteindelijk om.
Om dit proces goed vorm te geven is het ook nodig om veel meer het gesprek aan te gaan met bestuur en HR (personeelszaken). In de VS zit HR standaard aan tafel in de voorbereiding op crisis en tijdens de crisis. Waarom doen we dat in Nederland anders?
Bovenstaande punten vallen allemaal onder een ‘brede strategische aanpak’. De Klaar voor elke Crisis-visie beginnen we daarom ook met deze ‘brede strategische aanpak’. Dit is de eerste stap, het eerste element om te komen tot een crisisteam dat werkt als een geoliede machine. De andere drie elementen deel ik de komende weken met jullie hier. En dit vierluik sluit ik af met een leuk nieuwtje. Wordt vervolgd dus…