De kunst van crisiscommunicatie is toch om een beetje weg te blijven van de clichés. Bij elk incident zie ik al vrij snel de oproep: “Geef hulpverleners de ruimte.” Het is reflexcommunicatie voor brandweer, veiligheidsregio en politie.
Ook bij de zeer grote brand in Ter Aar afgelopen vrijdag. Maar om eerlijk te zijn, neem ik dat zinnetje niet meer helemaal serieus. Juist omdat het altijd direct getweet wordt zonder verdere uitleg. Nu ben ik natuurlijk wat beroeps gedeformeerd, het merendeel van de Nederlanders zal het niet storen.
Maar voor crisiscommunicatie is hier wel een goede les uit te trekken. Kijk eerst eens naar de berichten op de website van de brandweer:
Kom niet naar de locatie 23:13
Oproep aan omstanders - kom niet naar de locatie, geef de hulpdiensten de ruimte die zij nodig hebben. Er is veel rookontwikkeling.
Belemmer de hulpdiensten niet 22:24
Ter Aar- Hertog van Beijerenstraat: wij verzoeken iedereen om naar binnen te gaan en hulpdiensten de ruimte te geven.
Vergelijk dit nu eens met de tekst van de website van de NOS:
De brandweer deed eerder een oproep om niet naar de brand te komen. Omroep West meldt dat niet iedereen gehoor gaf aan die oproep. Agenten hebben enkele keren de wapenstok getrokken omdat het voor het brandweerpersoneel "te belemmerend werd".
Aan het begin van de nacht zei de brandweer al dat er veel ramptoeristen afkwamen op het vuur. "Zij geven aan dat het lijkt alsof het regent. Maar dat zijn asdeeltjes die naar beneden komen en die zijn erg gevaarlijk. Blijf daarom onder de rook vandaan.
Naast asdeeltjes kwamen er ook stukjes glas uit de lucht gevallen.
En op de website van de lokale omroep Sleutelstad las ik:
Volgens de brandweer heeft de enorme toeloop van mensen ertoe geleid dat een deel van de brand maar moeilijk te blussen was. “Daardoor hebben we niet kunnen voorkomen dat de brand naar andere bedrijven is overgeslagen”, vertelt de woordvoerder.
Je ziet dat deze tekst veel meer urgentie uitstraalt. Je hebt gelijk begrip voor de oproep van de brandweer. Dat komt omdat je ziet dat er schade is omdat mensen in de weg lopen. En dat het ook echt gevaarlijk is als je hoort dat er glas uit de lucht valt.
Daarom is het belangrijk, bij elke crisis, om zo beeldend mogelijk te schrijven en zo veel mogelijk het ‘waarom’ uit te leggen. Stel jezelf de vraag, wat zie ik daar allemaal en wat kan ik nog meer vertellen.
In de online training ‘Empathisch schrijven’ komt dit onderwerp uitgebreid aan bod. Want empathie is inleven in de brede zin van het woord. Het gaat erom de buitenwereld mee te nemen in het verhaal. Meer informatie over empathisch schrijven vind je hier.